Respect

Ben niet onder de indruk van geld, sociale status of carrière. 

Hetgeen onze generatie (ben zestiger) werd ingestampt (in mijn geval letterlijk) om na te streven en als doel te hebben, door onze ouders of voorouders. 

Je kent het wel; studeren, diploma halen,  werk vinden, in pensioen gaan en dan pas genieten van het leven. 

Indoctrineerde jeugdzonden noem ik het maar. 

Leven in de toekomst die nog niet bestaat en verzaken aan het “nu”.

Daarentegen ben ik wel onder de indruk van hoe liefdevol mensen kunnen zijn naar mekaar toe, in de aanvaarding van wie ze zijn en waar ze voor staan of in geloven.

Respect voor mekaar in een conflict, conversatie of discussie, is vooral luisteren om te begrijpen. Toestaan en aanvaarden dat iemand een andere mening heeft en fouten kan en vooral mag maken.. 

Gewoon blanco, zonder oordeel, blijft een moeilijke oefening. 

Oordelen gaat vaak gepaard met een superieur gevoel t.o.v. de andere, je wilt dat ze zijn hoe jij denkt dat ze moeten zijn. Maar hebben we niet allen quasi dezelfde problemen, patronen die lijken op mekaar?

Houden we vaak niet een spiegel op naar mekaar? 

Zijn we zoals het hoort niet één te zijn, in harmonie en met respect?

Moesten onze heren, dames politiekers en regeringsleiders zich daar van bewust zijn, kan ik je garanderen dat we een héél andere wereld krijgen. 

Dan kunnen we misschien ook meer respectvol  zijn i.p.v. te zeiken naar mekaar toe hoe slecht het is in onze gemeenschap en eigenlijk een lakse attitude hebben van “we hebben het toch niet zo slecht hier in België” , niks ondernemen, maar enkel ondergaan…Als “onderdaan”. 

Het “niet zo slecht zijn”, kan daarentegen snel veranderen. 

Ik respecteer ieders mening hierover, want je blijft nog steeds de dirigent van je eigen orkest, met je dirigentstokje stuur je zelf aan hoe de harmonie van je leven klinkt…. 

Stay sharp and vigilant! 

In licht en liefde, Dzjimpa